Eindelijk was het dan zover onze reis naar Panama kon beginnen.    Een kayakvistrip die toch wat heftiger zou zijn als wat we gewoon waren.   Omdat ik dit volgens Rob echt een keer gedaan moest hebben en er geen spijt van zou krijgen.     En mijn vrouw op de vraag wat vindt jij ervan zei”ja natuurlijk gewoon gaan”,was de beslissing redelijk snel genomen.

Nadat Hetty ons op Schiphol afgezet had en we waren ingecheckt was de reis echt begonnen.

12 uur vliegen naar Panama city waar we onze derde reisgenoot Andy Boschi uit de US en vismaat van Rob zouden treffen,’s avonds in de stad wat gegeten en naar het hotel om de volgende ochtend om 4 uur opgehaald te worden voor een 7 uur durende roadtrip door Panama.

Waar we letterlijk aan het einde van de weg werden opgewacht door Pascal en zijn kapitein Tani met een voortreffelijke lunch in het plaatselijke restaurant.   Na de maaltijd materiaal en koffers in de boot geladen om vervolgens +/_ anderhalf uur naar het kamp te varen.   Dat zag er PARADIJSELIJK uit,mooie houten hutten met douche en toilet en een gezamenlijke hut voor de maaltijden dat alles in een tropische omgeving aan de rand van het strand.

Maar veel tijd om dit alles te bewonderen was er niet ,optuigen en vissen.

Dat de omstandigheden hier duidelijk anders zijn als in Costa Rica schuilt al in de naam van het gebied “The wild coast” En het gebied doet zn naam eer aan het is daar ontzettend ruig en mooi.

Deze week zou geheel in het teken staan van popperen en jiggen en als het te wild was om te popperen viste we met pluggen die vlak onder de oppervlakte liepen.

De eerste vis die ik ving was er al gelijk 1 die op mijn wenslijstje stond een mooie Cubara snapper.   Maar …….. toen ik een foto wou nemen bleek mijn Gopro leeg en ik had hem toch echt thuis opgeladen.   dit was wel balen er was namelijk in het kamp geen enkele mogelijkheid om hem op te laden. Rob wist dit uiteraard snel te relativeren” we zijn hier om te vissen en niet voor de foto’s”

Mn volgende aanbeet deed dit alles gelijk vergeten wat een geweld en na een dril van 5 minuten los… bleek de haak van mijn jig getrokken snel wisselen naar nog sterkere splitringen en haak.   Later toen ik er 1 gevangen had wist ik ,zo voelt dus een Amberjack .   Ook zo’n vis van de Wishlist die in mijn verbeelding ondertussen over magische krachten beschikte afgaande op de mensen die er al is 1 gevangen hadden. Rob ving als eerste een grote Amberjack op de jig en kon na een behoorlijk gevecht deze vis landen.   5 minuten later ving ik er ook 1 die maar de helft van de maat was van de vis die rob ving,maar ik was nu al onder de indruk van deze vissen.   De volgende dag ving ik pas een mooie grote wat een gevecht vanuit de kayak waar je hem zittend met je armen omhoog moet pompen.   Sterke armen en een goed werkende slip zijn hier wel essentieel.   Dat deze vissen zo sterk zijn maakt het een geweldige visserij.   Ik haakte er een paar pas,al speedjiggend, zo’n 15 meter boven de bodem. Bij de aanbeet voelt het of je ineens vast zit vervolgens neemt de vis een run naar beneden die je het idee geeft dat je je slip los in plaats van vast gedraaid hebt.          Ik moet wel bekennen weer een verslaving er bij ,speedjiggen.

ook de talloze Skipjacks vielen gewoon onze grote pluggen aan en waren ook van een formaat dat ik het niet aandurfde om ze met mijn gewone spinhengel te bevissen, dus ook een spectaculaire visserij.

De visstekken kenmerkte zich allen door de enorme diversiteit aan soorten die er gevangen konden worden Cubara snapper, red snapper(en vele andere snappers waar ik de naam niet eens van weet)Groupers ,geelvin tonijn, Jacks, needlefish, Skipjacks, Roosters noem maar op of het was er.

De visdagen bestonden uit s’ochtends op staan ,bij het eerste licht, voor een ontbijt in de gezamenlijke hut . Hengelspullen voor de dag bij elkaar zoeken,in de boot stappen waar de kayaks al in lagen en naar 1 van de vele stekken varen. De schipper schuwt behoorlijke stukken varen niet om ons op bijzondere stekken te laten vissen.   Valt de stek qua vangsten tegen zijn binnen 10 minuten alle kayaks aan boord om naar een andere stek te verkassen, geen moeite was te veel, klasse.   Rond een uur of 12 werd een exotisch strand opgezocht om te kunnen lunchen en siësta te houden(niet slecht om een middagdutje te doen in de schaduw van een boom op een Bounty strand).   Voor het afvaren werd een watermeloen verdeeld zodat iedereen weer een beetje bij kon komen en dan op naar de volgende stekken om uiteindelijk tegen zonsondergang bij het kamp te arriveren.     Spullen klaarmaken voor morgen en dan lekker eten met uiteraard verse vis na het toetje was je zo stuk dat je gelijk naar je mandje kon.   soms was ik zo moe dat ik de 50 meter naar mijn hut al ver vond.

Rob had me gewaarschuwd na 6 dagen zo intensief vissen ben je verrot en willen je armen niet meer.

Aan het einde van de laatste visdag voeren we richting kamp toen Andy een vis zag zwemmen en aan de kapitein vroeg wat dat was “well it looks like a Marlin”was nog niet uit zijn mond of Rob riep MARLIN gooi een popper.   Alle hengels stonden op de brug maar niemand had een popper opgetuigd.   Bij mij hing er een Ranger van Roberts lure aan met enkele haak.   Hengel uit de steun gerukt 1ste worp anderhalve meter er voor geen reactie, 2 de worp er naast geen reactie ondertussen voeren we al schuin achter deze vis,alkijkend of ik niet 1 van mn vismaten zou haken gooide ik de 3de worp schuin over mijn schouder richting vis.   de Ranger lande boven op de vis die met een enorme kolk verdween.   terwijl ik mijn lijn strak draaide riep Rob draaien ,draaien,draaien hij komt er aan.

Je begrijpt dat het adrenaline gehalte in de boot ondertussen flink gestegen was. Terwijl ik als een idioot aan mijn molen draai zie ik de vis achter mijn kunstaas aanzitten.   De Ranger op 5 meter voor de boot grijpt iets duikt en geweldig begint te schudden , er in een halve cirkel vandoor te gaat en op zo’n 10 meter van de boot op zijn staart uit het water komt,fantastisch dit doet hij op korte afstand 3 keer dan duikt hij naar ons toe,……..los…        Sh#t, f*ck wat had ik die graag gevangen.   Maar wat een ervaring en wat was ie groot.   Nou ja in mijn ogen dan,ik had ook nog nooit een Marlijn in het echt gezien. Volgens Rob die toch behoorlijk wat ervaring heeft in het vangen van Marlijn was dit een kleintje van rond de 120 pond.   Maar wat een hoogte punt van de vakantie. Ik begrijp nu de gekte rondom het Marlijn vissen wat een mooie vis.

Maar ook aan deze trip kwam een eind na onze terug reis naar Panama stad afscheid genomen van Andy om nog 2 dagen in deze mooie stad te verblijven.

Uiteraard wil ik Rob bedanken voor het overhalen , het aangenaam gezelschap en een geweldige belevenis.

En ook Lesley waarvan ik ongegeneerd in zijn spullen mocht graaien en alles mee mocht nemen om te lenen inclusief zijn Stella.

Dit was geweldig, op naar het volgende avontuur.

Johan